شهادت امام حسن عسکری (ع)

#امام_حسن_عسکری_ع_مدح_و_شهادت

نه تنها دوست، دشمن فکر حفظ احترامش بود
کسی که آیه‌ی تطهیر بخشی از مقامش بود

تمام سهمش از دنیای ما شد گوشه‌ی زندان
همان آقا که سرتاسر همه عالم به نامش بود

چنان با دشمنان خود هوای مهربانی داشت
که زندان‌بان او یک‌عمر دربند مرامش بود

دلش می‌خواست تا روز ابد می‌ماند با آن‌ها
که دنیا بیشتر در جمع محرومان به‌کامش بود

اگرچه قدر او را مردم دنیا ندانستند
ولی در عرش، تسبیح ملائک ذکر نامش بود

به هر زندان که می‌بردند آقای غریبان را
دل هر شیعه مانند کبوتر روی بامش بود

برای دیدن آقا نه تنها سوخت جان ما
که حتی کعبه هم مشتاق دیدار امامش بود

عبادت بود کارش در تمام روزها و شب‌ها
ولیکن گریه قوتِ غالبِ هر صبح‌وشامش بود

چرا باید إبا می‌کرد از عمّال عباسی؟
کسی که قلب حیواناتِ وحشی نیز رامش بود

حَسَن، فرقی ندارد مجتبی یا عسکری باشد
که تنها ماندن و بی‌یاوری ارث مدامش بود

عطش بالا گرفت و زهر آخر کار خود را کرد
در آن لحظه فقط ذکر مصیبت در کلامش بود؛

خدایا مادر مظلومه‌ام را بی‌هوا کشتند
یکی ای کاش از آن‌ها بپرسد که؛ "چرا کشتند؟"

✍ #مجتبی_خرسندی

زنان شاهنامه...